Бобохонов Умед
Умед Бобохонов (29 ноябри 1962), асосгузор ва директори генералии гурӯҳи расонаҳои Asia+. Хатмкардаи шӯъбаи арабии факултети забонҳои шарқии ДДТТ (1985), дар шаҳри Либия, Севастопол ба ҳайси тарҷумон кор кардааст. Аз соли 1987 дар журналистика мебошад. Солҳои 1991-1997 – хабарнигори «Комсомольская правда» дар Тоҷикистон буд.
Тирамоҳи соли 1995 АИ «Азия-Плюс»-ро сабти ном кард. Дар тӯли 25 соли фаъолияти “Азия-Плюс” ба яке аз пешсафони бозори расонаии Тоҷикистон табдил ёфтааст.
Имрӯз ба гурӯҳи расонаҳо як агентии иттилоотӣ, рӯзнома, радио ва студияи видеоӣ шомиланд.
Ализода Ҳуриннисо Юсуфӣ
Соли таваллуд: 4.03 1957
Маълумот: Олӣ- Донишгоҳи Миллии Тоҷикистон, ( филолог) Донишкадаи тиҷорати Тоҷикистон. ( ҳуқуқшинос)
Таҷрибаи кор
– 7 сол омӯзгор 1979- 1986. Ноҳияи Фархор.
-2 сол корманди газетаи вилоятии “Роҳи ленинӣ” вилояти Кӯлоб 1986- 88
– Диктори радиои маҳаллӣ, мудири шӯъбаи Кумитаи иҷроияи ноҳияи Москва 1988- 1990
– Хабарнигори рузномаи ” Ҳақиқати Ховалинг “- и ноҳияи Ховалинг 1990- 1995
– Хабарнигор ва баъдан мудири шӯъбаи Парламент ва ҳокимияти давлатии рӯзномаи “Садои мардум” 1995- 2005
– Директори Созмони ҷамхияии ” Ҳилола” 1998 – 2007
-Мудири шӯъбаи таҳлил ва тадқиқоти журналистии рӯзномаи ” Ҷумҳурият” 2005- 2006
– Сармуҳаррири маҷаллаи ” Бонувони Тоҷикистон ” 2006- 2012
– Муовини директори Китобхонаи миллӣ 2012 – 2015
– Машваратчии Суди олии ҶТ 2000- 2010
– Хабарнигори ҳафтаномаи “Минбари халқ ” то имрӯз.
– Раиси Шӯрои ВАО Тоҷикистон
Ҷоизаҳо
Аълочии матбуоти тоҷик соли 2001
– Аълочии фарҳанги ҶТ соли 2017
– дорандаи Ҷоизаи Иттифоқи журналистон номи А. Лоҳутӣ. Соли 2004
– Ҷоизаи “Эътимод “- Шӯрои ВАО соли 2018
– Ҷоизаи ба номи Бӯринисо Бердиеваи Эътилофи бонувони журналист. 2022
Аълочии ифтихории маориф ва илми ҶТ соли 2022
3 китобам ба нашр расида дар даҳҳо китобҳои дастаҷамъӣ мақолаҳоям нашр гаштаанд.
Библиографияи эҷолиётам дар Китобхонаи миллии таҳия шудааст.
– Дар зиёда аз 40 тренингу семинарҳои созмонҳои байналмилалӣ иштирок карда сертификат дорам. Зиёда аз 200 тренингҳо гузаронидаам.
Ҳошимов Илҳомҷон Раҷаббоевич санаи 24-уми июни соли 1976 дар деҳаи Ёваи ноҳияи Хуҷанд (имрӯза Б.Ғафуров) дар оилаи деҳқон ба дунё омадааст. Миллаташ тоҷик. Соли 1983 ба мактаби миёнаи №31 рафта, онро соли 1993 бо муваффақият хатм кардааст. Худи ҳамон сол ба факултаи суханшиносии тоҷики Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Б.Ғафуров дохил шуда, онро соли 1998 бо дипломи аълочӣ хатм кардааст. Аз соли 1998 фаъолияти худро бо кори телевизион пайвастааст. Солҳои 1998-2000 ба ҳайси хабарнигори шӯъбаи иттилоотӣ, баъдан мудири шӯъбаи иттилоотии ШТР СМ-1 ва аз соли 2003 то 2005 дар вазифаи сармуҳаррири ин телевизион, солҳои 2005-2007 дар телевизиони вилояти Суғд дар вазифаи мудири шӯъбаи сиёсӣ – таҳлилӣ кор кардааст. Аз соли 2007 ин ҷониб дар ШТР СМ-1 вазифаи сармуҳарририро ба ӯҳда дорад. Ҳамзамон аз соли 2013 инҷониб бо кафедраи журналистика ва назарияи тарҷумаи Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Бобоҷон Ғафуров ҳамкорӣ намуда, ба донишҷӯён аз журналистикаи телевизионӣ дарс мегӯяд. Ҳамзамон аз соли 2011 инҷониб раиси ташкилоти ибтидоии Иттифоқи журналистони Тоҷикистон дар телевизиони СМ-1 мебошад. Муаллифи барномаҳои телевизионии «Мусоҳиба»(мустақим), Ташреҳ (шарҳи матбуоти даврӣ) «Ҷавонони асри 21» (гузоришҳои иттилоотӣ-таҳлилӣ), «Иқтисод ва замон” (барномаи иттилоотӣ-таҳлилӣ), «Мусоҳиба бо муҳоҷир» (иттилоотӣ-таҳлилӣ), ток шоу “Таваҷҷӯҳ”, “Дар сӯҳбати соҳибдилон”(адабӣ-маърифатӣ), “Чароғи ҳидоят”(маърифати динӣ), “Набзи зиндагӣ”(иттилоотӣ-таҳлилӣ), “Шаби ошиқони Бедил” мебошад. Таҷрибаи кориро дар риштаи журналистика инчунин дар давлатҳои хориҷа – ИМА, Ҷопон ва Федератсияи Россия омӯхтааст. Барандаи ҷоизаи вилоятии журналистон ба номи Ҳоҷӣ Содиқ (с.2022) мебошад. Аз соли 2011 инҷониб узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон аст. Оиладор, соҳиби чор фарзанд ва ҳашт набера мебошад.
Мараимов Раҷаб Мирзоевич
(Раҷаб Мирзо) 10 августи соли 1973 ба дунё омадааст. Журналист, коршинос, медиа-тренер, маъмури гурӯҳи фейсбукии “Ахбор барои афкор” (78 000 корбар) Хатмкардаи факултаи журналистикаи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон.
Фаъолияти меҳнативу эҷодӣ: 1997: муовини сардабири нашрияи “Суруш” ; 1998-1999: котиби масъули “Восточный экспресс»; 1999-2001: хабарнигор, мухбири махсус ва мудири шуъбаи иқтисоди нашрияи “Ҷумҳурият”; 2001 – 2003- устоди факултаи журналистикаи ДМТ аз курси махсуси “Журналистикаи сиёсӣ” 2003 : муҳаррири бахши иттилоот ва сиёсати нашрияи “Нерӯи сухан” (соли 2003 ба ҳайси); 2003: муассис ва сармуҳаррири нашрияи “Рӯзи нав”; 2009 – 2010: сармуҳаррири радиои “Имрӯз”; 2011: муассис ва роҳбари Маркази таҳқиқоти сотсиологии “Бозтоб”; 2016 – 2020: корманди ташкилоти ҷамъиятии “Хома”; 2020 – 2022 – медиатренери лоищаҳои Интернюс ва USAID Барандаи ҷоиза ва ғолиби озмунҳои: – Ҷоизаи Кумитаи ҷавонони назди Ҳукумати ҶТ (соли 2000); – Ғолиби озмуни “Журналисти сол” (соли 2004);
– Ғолиби озмуни ҷумҳуриявии “Чеҳракушоӣ” (маҷаллаи “Бонувони Тоҷикистон”, соли 2011); – Барандаи Ҷоизаи ба номи Абдулҳай Мирзоев (ноҳияи Восеъ, соли 2013); – Ҷоизаи ба номи Отахон Латифӣ (Медиа–алянси Тоҷикистон, 2019); – Яке аз ҷоизадорони озмуни ТОП–50-и радиои “Ватан” (соли 2017); – Шаҳрванди ифтихории шаҳри Пенсакола, Иёлоти Флоридаи ИМА (соли 2019); – Соҳиби Ҷоизаи “Эътимод”–и Шӯрои ВАО (соли 2021); – Сипосномаҳо аз Вазорати корҳои дохилӣ (2018), ҲХДТ, Академияи ВАО (2021, 2022), Вазорати фарҳанг (2022).
Мамадалӣ Бахтиёр
Бахтиёров Мамадалӣ Мамадёрович (Мамадалӣ Бахтиёр) 23 сентябри соли 1960 ба дунё омадааст. Соли 1984 факултаи филологияи (гурӯҳи журналистика) Донишго ҳи миллии Тоҷикистонро хатм кардаст. Узви Иттифоки журналистони Тоҷикистон, Аьлочии матбуоти Тоҷикистон. Айни ҳол ҳамчун сармуҳаррири рузномаи ” Пайғоми Рушон” аст. Муаллифи 14 китоб.
Маъмурзода Носирҷони Маъмур
16 марти соли 1984 дар шаҳри Бохтар дар оилаи коргар ба дунё омадааст. Миллаташ тоҷик. Журналист, омӯзгор, медиатренер, коршиноси масоили ВАО.
Соли 2001 муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №12-и шаҳри Бохтарро бо медали тилло ва соли 2006 факултети журналистика ва тарҷумонии Донишгоҳи миллии Тоҷикистонро (рўзона, бо дипломи аъло) бо ихтисоси журналист хатм кардааст.
Забонҳои русӣ ва англисиро медонад.
Фаъолияти меҳнатиашро соли 2001 оғоз намуда, ҳамчун омўзгори фанни забон ва адабиёти тоҷики МТМУ №59-и шаҳри Душанбе то соли 2002 ба тарбияи шогирдон машғул буд. Солҳои 2002-2004 котиби масъули рўзномаи «Қалам» – нашрияи факултаи журналистикаи ДМТ ва Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон, солҳои 2004-2006 муовини директори бахши хабарӣ, пасон директори бахши хабарии «Русское радио – Ориёно» буд. Пас аз хатми донишгоҳ, то соли 2008 ба сифати мухбир-ҳамкори ширкати телевизион ва радиои мустақили «Қӯрғонтеппа», хабарнигор-ҳамкори РАО/РО дар шаҳри Бохтар фаъолият кард.
Дар Иёлоти Муттаҳидаи Амрико, Аврупо, Қазоқистон, Қирғизистон такмили ихтисос кардааст.
Маъмурзода Н.М. аз соли 2013 ба ҳайати омўзгорони кафедраи рўзноманигории Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав пайваста, чанд сол роҳбарии маҳфили “Рўзноманигорони ҷавон”-ро ба уҳда дошт. Таҳти роҳбарии ў солҳои 2014-2017 маҷмўаи мақолаҳои хатмкунандагони ихтисоси рўзноманигории донишгоҳ таҳти номҳои “Навниҳолони боғи сухан”, “Хомаи созанда” ба чоп расиданд.
Маъмурзода Н.М. узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ва Конфедератсияи байналмилалии журналистон (2005), дорандаи нишонҳои сарисинагии “Аълочии матбуоти Ҷумҳурии Тоҷикистон” (2009), “Аълочии фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон” (2010), “100-солагии матбуоти тоҷик” (2019), “Аълочии маориф ва илми Тоҷикистон” (2020), лауреати Ҷоизаи умумиҷумҳуриявии Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба номи Абулқосим Лоҳутӣ (2016), барандаи Ҷоизаи раиси вилояти Хатлон «Неруи сухан-2017» дар номинатсияи “Беҳтарин таҳқиқоти журналистӣ” (2017), барандаи Ҷоизаи Маркази таҳқиқоти журналистии Тоҷикистон ба номи Пайванди Гулмуродзода барои тадқиқоти илмӣ дар соҳаи журналистика (2018) мебошад.
Инчунин фаъолияти пурмаҳсули кориаш бо Ифтихорномаи Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Хатлон, Ифтихорномаи Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ифтихорномаи Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ифтихорномаи КИ ҲХДТ дар вилояти Хатлон, Ифтихорномаи Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав қадрдонӣ гардидааст.
Маъмурзода Н.М. муаллифи беш аз 50 мақолаи илмӣ ва зиёда аз 1200 мақолаи оммавию публитсистӣ, як монография (“Формирование и развитие печати Хатлонской области”. – Душанбе: Ирфон, 2020. – 282 с.), се китоби илмӣ ва публитсистӣ (“Чеҳраи Хатлон”. – Душанбе: Русская литература, 2013. – 566 с.; “Журналистикаи Хатлон: вазъият, тамоюлҳо ва дурнамои рушд”. – Душанбе: Ирфон, 2015. – 205 с.; “Аз ҷудоӣ то ошноӣ”. – Душанбе: Ирфон, 2017. – 338 с.) мебошад.
Айни ҳол докторанти Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав буда, дар мавзўи “Проблемаҳои рушди матбуоти даврии маҳаллии Тоҷикистон дар шароити ҷаҳонишавӣ (дар мисоли нашрияҳои вилоятии “Хатлон”, “Новый Хатлон” ва “Дўстлик”)” рисолаи докторӣ менависад.
Гулов Сангин Нурович
12.07. 1965 номзади илмҳои филология (1997), дотсент (2015) E-mail: gulsang@mail.ru рисолаи номзадӣ: Бадеият дар очерки муосири тоҷик. Душанбе (1997).
Шарҳи мухтасари ҳол
Тав. д. Виткони н. Мастчоҳ, аз оилаи хизматчӣ. Таҳсил: мактаби миёнаи №6 н. Мастчоҳ (1972–82). Хидмати ҳатмии ҳарбӣ (1984–87). Таҳсил дар ф-таи филологияи тоҷики УДТ ба номи В. И. Ленин (ҳоло ДМТ,1983–91). Рӯзноманигори нашрияи «Сухан» (1990–91). Ассистент (1992–98), дотсенти кафедраи телевизион ва радиошунавонӣ (1998–2011), муовини декани факултаи журналистика ва тарҷумонӣ (1996–2005), декани ф-таи журналистика (2007–2008), мудири кафедраи журналистикаи байналхалқї (2011-2016), аз соли 2016 мудири кафедраи телевизион ва радиошунавонии ДМТ. Ҳамзамон муҳаррири варзидаи Радиои Тоҷикистон (1999–2001), мухбири нашрияи «Ҷавонони Тоҷикистон» (2001-2002), сармуҳаррири нашрияи «Ба қуллаҳои дониш»-и ДМТ (2009-2010, 2012–2014), муњаррири маљаллаи “Элита” (2011-2014).
Такмил ва бозомӯзии ихтисос дар Русия, Украина, Литва, Қирғизистон, ИМА.
Узви Иттиҳоди журналистони Тоҷикистон (1994).
Дастоварди илмӣ:
Аввалин маротиба очеркҳои матбуотӣ, радиоиву телевизионӣ ба тариқи муқоиса ба риштаи таҳқиқ кашида шуда, умумият ва мушаххасоти ин жанр муайян гардидааст. Мақом ва мавқеи ин жанри камомӯхти адабиёт ва публисистика дар васоити ахбори омма, таносуби бадеият ва воқеият дар он нишон дода шудааст. Барои исбот намудани андешаҳои худ намунаҳо аз осори публисистони машҳур Шодон Ҳаниф, Бахтиёр Муртазоев, Раҷаб Мардон ва дигаронро низ ба таҳқиқ гирифта, муваффақияти очеркро ба маҳорату маърифат ва таҷрибаи муаллиф рабт медиҳад.
Мукофот:
Аълочии матбуот. Душанбе, 2002
Аълочии фарҳанг. Душанбе, 2007.
Аълочии маориф ва илми ҶТ. Душанбе, 2014.
Иловаҳо:
Медали 100-солагии матбуоти тоҷик. Душанбе, 2019.
Медали «Хизмати шоиста». Душанбе, 2020.
Аълочии радио ва телевизиони ҶТ. Душанбе, 2022.
НУРАЛИЗОДА НОИЛШОҲ ИМОМАЛӢ 20 майи соли 1969 дар Тоҷикистон таваллуд шудааст. Журналист, хатмкардаи факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи миллии Тоҷикистон (1996). Дар вазифаҳои муҳаррири хурд, муҳаррири калон, мудири шуъбаи маънавиёти Ширкати телевизиони ҷамъиятии «Пойтахт» (ҳоло «Душанбе») (1997- 2006), сармутахассиси шуъбаи таъминоти ҳуқуқӣ ва котибот-котиби матбуоти Вазорати маорифи Ҷумҳурии Тоҷикистон (2007-2011), сармуҳаррири нашрияи Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон «Омӯзгор» (2011-2023) кор карда, айни ҳол ба ҳайси мушовири вазири маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон фаъолият дорад. Мавсуф аз охири солҳои 90-ум бо ВАО ҳамкорӣ намуда, дар бораи масоили муҳими соҳа, аз ҷумла, барномаҳои таълимӣ, муносибати ҷомеа ба забон, ахлоқи ҷавонон, инчунин, дигар паҳлуҳои ҳаёти иҷтимоӣ ва роҳҳои ҳалли мушкилоти рӯз дар нашрияҳои «Ҷумҳурият», «Минбари халқ», «Омӯзгор», «Ҷавонони Тоҷикистон», маҷаллаҳои «Адаб», «Маърифати омӯзгор», «Маорифи Тоҷикистон» ва ғайра масъалагузорӣ намудааст. Н.Нурализода бо таълифи як қатор барномаҳои телевизионӣ дар тарбияи насли наврас ва роҳнамоии ҷомеа саҳми арзанда гузошта, муаллифи китоби «Оинаи маориф» (Душанбе – 2012), «Машъали маориф» (Душанбе -2023) мебошад. Н. Нурализода дар мавзуи «Нашрияи «Омӯзгор» дар низоми матбуоти соҳавии Тоҷикистон» рисолаи илмӣ дифоъ кардааст. Узви Иттифоқи журналистони Ҷумҳурии Тоҷикистон (2004) буда, бо нишони «Аълочии маорифи Тоҷикистон», «Аълочии матбуоти Тоҷикистон», «Аълочии фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон» ва медали «100-солагии матбуот» қадрдонӣ шудааст.
Бибихонум Дарвешзода
Бибихонум Дарвешзода 3 майи соли 1969 дар деҳаи Ғарибаки ноҳияи Панҷакент ба дунё омадааст. Пас аз хатми мактаби миёна соли 1986 ба факултаи филологияи Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В. И Ленин дохил шуда, соли 1991 ба ҳайси омӯзгори забони тоҷикӣ, форсӣ ва адабиёти тоҷик фаъолияти кориашро аз мактаби миёнаи №18-и шаҳри Душанбе оғоз намудааст. То соли 1998 дар литсей ва мактабҳои шаҳри Душанбе ва Панҷакент кор карда, соли 1998 ба матбуоти тоҷик қадамҳои аввалини худро мегузорад. Ҳамон сол ҷонишини сармуҳаррири рӯзномаи «Устоз» таъин мегардад ва аввалин навиштаҳои ӯ- мақолаву очеркҳо ва қиссаҳояш дар ин рӯзнома нашр мешаванд. Ҳамчунин, ӯ дар ҳамкорӣ бо ҳафтаномаҳои «Ҷавонони тоҷикистон», «Чархи гардун», рӯзномаҳои «Садои мардум» ва «Ҷумҳурият» силсиламусоҳибаҳо, мақолаҳо ва хабару гузоришҳои худро дар ин давра ба нашр мерасонад.
Б. Дарвешзода солҳои 2000-2004 хабарнигори ҳафтаномаи «Оила», ҷонишини сармуҳаррири ҳафтаномаи «Рахшо» ва сармутахассиси маҷаллаи «Чашма» шуда кор кардааст. Фаъолияти ӯ дар ин солҳо бештар ба мавзӯи ҳаёти занон ва кӯдакон нигаронида шудааст.
Соли 2004 фаъолияти рӯзноманигории хешро дар рӯзномаи «Минбари халқ» идома дода, то соли 2009 дар идораи мазкур хабарнигор, котиби масъул, ҷонишини сармуҳаррир ва то ба вазифаи иҷрокунандаи вазифаи сармуҳаррири рӯзномаи «Минбари халқ» фаъолият менамояд. Дар ин муддат ӯ дар навиштаҳои худ масъалаҳои сиёсӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва иқтисодиро ба риштаи таҳлил кашидааст. Инчунин, соли 2009-2010 дар ҳамкорӣ бо ҳафтаномаи «Фараж» мақолаҳои таҳқиқотии худро дар мавзӯи занон ва мушкилоти онҳо ба чоп мерасонад.
Соли 2010 Ташкилоти ҷамъиятии «Қалам»-ро таъсис медиҳад ва ҳамзамон мудири бахши ахборотии Хадамоти назорати давлатии фаъолияти фармасевтии Ҷумҳурии Тоҷикистон таъин мегардад.
Соли 2011 Дар назди ТҶ «Қалам» маҷаллаи тиббӣ-оммавии «Даво»-ро ташкил менамояд, ки айни замон сардабири он аст.
Солҳои 2018-2020 ба ҳайси директори Маркази матуботи Вазорати тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон фаъолият намудааст.
Аълочии матбуоти ҶТ, дорандаи Ҷоизаи “Ҳамраъйии касбӣ”-и Шӯрои ВАО-и Тоҷикистон, соҳиби Ифтихорномаи Вазорати фарҳанги ҶТ ва дигар сипосномаву ифтихорномаҳо.